Wiecie;
zanim zabrałem się za napisanie tego tekstu wstukałem sobie
najpierw w googlach : Życie jest jak... Oczywiście możecie sami
sprawdzić jakie przedziwne hasła wam wyskoczą. U mnie w rankingu
top 5 na pierwszym miejscu był tramwaj – trzeba wiedzieć kiedy
wysiąść. No dobra, ten tekst jest dość znany, ale kolejne
propozycje naszego wujka były dużo bardziej zaskakujące. Srebrny
medal zdobyły szachy a na ostatnim miejscu podium był okręt na
burzliwym oceanie.
No cóż; wino i pusty chlebak musiały się
zadowolić gromkimi oklaskami mojej klawiatury. Wszystkie te
porównania pewnie są trafne, ale wiecie jak to jest; ilu ludzi,
tyle definicji. Dla mnie;
Życie jest jak wynik z matmy
Dobry,
albo zły. Innej możliwości nie ma. I gdyby to była tylko kwestia
matmy, to pewnie by mnie to nie ruszyło, bo sam jestem ( jak
niektórzy twierdzą) bezrobotnym humanistą. Ale niestety tak nie
jest... Dzisiaj dosłownie wszystko jest czarno – białe, dobre,
albo złe. Nie ma nic pomiędzy, nie ma żadnego “ale”, bo nie ma
czasu na to, żeby się zastanawiać, czy zrobiłem dobrze dając
uczniowi dwóję na sprawdzianie. No dobra, może nie tyle, że nie
ma czasu, co nie ma sensu. Przecież punkty mówią same za siebie;
na więcej nie zasłużył. Wiecie; miałem taką sytuację ostatnio
na egzaminie z socjologi. Przyszedłem do gabinetu na umówiony
termin, żeby odczytać swoją pracę. Wykładowca pokiwał głową i
zapytał, czy dużo się uczyłem, bo moje odpowiedzi są bardzo
trafne. Nieważne co mu wtedy odpowiedziałem; to nie ma większego
znaczenia. Ważne w tamtym momencie było tylko to, że byłem
pierwszy. Wykładowca nie czytał wcześniej żadnej pracy z mojego
roku, dlatego dostałem wysoką ocenę. Gdybym przyszedł tydzień
później, gdybym chociaż czytał tą pracę jako dziesiątą, to on
już by się zastanawiał, zacząłby przekopywać inne prace i doszukiwać się u mnie braków. A tak, że moja praca była jako
pierwsza, to ich po prostu nie widział. Ta sytuacja była jedną z
niewielu czarno – białych. Część z was pewnie i tak pomyśli
sobie, że miałem po prostu farta.
Czarno – białe sentymenty
To taki sam oksymoron jak zimny ogień. Różnica jest tylko taka, że zimne ognie istnieją a czarno – białe sentymenty nie... Prosty przykład;
Wszyscy, ale to wszyscy bez wyjątku ludzie, przy robieniu porządków w szafie, garażu, na działce dzielą rzeczy na 3 trzy kategorie;
1. Przyda się
2. Nie przyda się
3. A może jeszcze kiedyś...
Tadam!
Właśnie udowodniłem wam, że czarno – biały świat nie
istnieje, bo gdyby tak było, to ludzie by się nad niczym nie
zastanawiali. Wyrzuciliby do kosza stary egzemplarz Ani z Zielonego
Wzgórza, bo przecież kartki były już potargane, pożółkłe a
okładką był dwudaniowy obiad. A jednak nadal trzymamy na naszych
półkach lektury szkolne sprzed 30 lat, z których korzystali nasi
rodzice a czasem nawet dziadkowie. I z jednej strony patrząc na samą
okładkę odrzuca nas od tej książki, ale z drugiej tak strasznie
chcemy się dowiedzieć co znowu szalona Ania wymyśli i czy Gilbert
w końcu powie jej, że ją kocha. Jak myślicie, kto wygra tym
razem? Serce, czy rozum?
Za
co cenię naukowców
Za ich pewność, że pająk jest stawonogiem a nie strunowcem, za to, że zawsze na wszystko mają niezbite dowody, że nie zastanawiają się nad tym czy można mieć ciastko i zjeść ciastko. Jak dla mnie Arystoteles miał rację mówiąc, że dobro nie jest jedno. Ono jest inne dla każdego. Zawsze kiedy mam wybór między a i b zastanawiam się gdzie jest c, bo ciągle mam wrażenie, że jedno równanie nie rozwiąże mojego życia.
Jakże życie byłoby proste, gdyby było czarno-białe. I jakie nudne do bólu... Te wszytskie odcienie pomiędzy bielą a czernią nadają mu właściwy smak. A to już od nas zależy, jak szeroka jest to skala barw.
OdpowiedzUsuńDlatego mnie się takie życie podoba; pełne kolorów i różnych barw. Ja ogółem jestem takim człowiekiem dla którego prosta droga to nudna droga - i nie chodzi tu tylko o asfalt :)
UsuńJa się bardzo cieszę, że życie nie jest czarno-białe. Właśnie o to chodzi - żeby dokonywać własnych wyborów, przeżywać fajne rzeczy, uczyć się. Bardzo się cieszę, że jest właśnie tak.
OdpowiedzUsuńJa mam nadzieję, że ta Twoja radość udzieli się innym. A to ,że życie nie jest czarno - białe ma nam pomóc; poza mieć ciastko i zjeść ciastko można przecież kupić jeszcze jedno :D
UsuńNie da się ukryć, jest tyle prawd ilu ludzi.
OdpowiedzUsuńKażdy z nas nosi w sobie inna prawdę, inne życie.
A co do egzaminu - też tak robiłam :) Szłam na pierwszy ogień i nie dość, że z głowy to najlepsza :D
Pozdrawiam,
Mara z Mara Time :)
Dlatego moim zdaniem to powiedzenie o dwóch stronach medalu jest do poprawki.
UsuńA z tymi egzaminami to jak widać; ryzyko czasem się opłaca :)
A moze wykladowca jednak widzial? U mnie za czasow studenckich krazylo przekonanie, ze pewien wykladowca rzuca w powietrze prace, te ktore spadna na podloge - do poprawy, te ktore spadna na biurko przechodza. Ale to czysty absurd, choc kazdy jest czlowiekiem i w ten czy inny sposob chce sie uporac z niechciana praca ha ha ha Pozdrawiam serdecznie Beata
OdpowiedzUsuńSam się przyznał, że jeszcze do tych prac nie zajrzał. A z tym rzucaniem prac w powietrze, to raczej na polibudzie. U mnie to tylko ich ewentualnie nie czytają :P Jak to śpiewał Wojciech Malajkat; "Na sposoby są sposoby".
UsuńNie godzę się na życie w czarno-białym świecie. Lubię kolory i ich wszystkie odcienie. Te codzienne rozterki, wątpliwości, często trudne decyzje i mylne wybory.
OdpowiedzUsuńJa też jestem zdania, że czarno - biały świat zbyt przewidywalny i wpakowany w jakieś sztywne wzory. A przecież to dzięki tym kolorom życie staje się piękniejsze. Często to własnie te mylne wybory dużo bardziej uczą nas życia.
UsuńCzarno-białe byłoby łatwiejsze, przewidywalne. To i plusy i minusy. Ja jednak wolę kolorowe. I chociaż nikt nie lubi ciemnych barw w swoim życiu to bez nich by nie doceniał tego, jak fajne są te jasne. Oby jednak ciemnych było jak na lekarstwo :)
OdpowiedzUsuńZawsze są jakieś plusy i minusy. Używanie tylko dwóch kolorów jest łatwiejsze, tylko, że nie dostrzegamy wtedy często ważnych szczegółów. Zgadzam się z Tobą, bo to jest tak jak ze złem; gdyby nie istniało, to nikt nie wiedziałby, że istnieje też dobro :)
UsuńŚwiat jest taki jakim go widzimy.
OdpowiedzUsuńDlatego warto dostrzegać jego różne kolory :)
Usuńżycie zdecydowanie nie jest jak wynik z matmy tzn dobry albo zły, nie ma ludzi bez grzechu i nie ma ludzi, którzy wszystko w swoim życiu podporządkowali złu, sentencja "życie jest jak wynik z matmy, dobre lub złe" jest chwytliwa lecz nie prawdziwa, wolę sentencję "życie jest jak teatr"
OdpowiedzUsuńTa sentencja była specjalnie w ten sposób napisana :P Dla mnie nie istnieje coś takiego jak czarno - biały świat. Nie da się zawsze oceniać według kategorii dobre i złe. A nawet w teatrze aktor może grać w danej chwili tylko jedną rolę; kogoś dobrego, albo złego.
Usuń