I nie wszystko musi mieć swój sens. Podobno a przynajmniej tak śpiewa Andrzej Krzywy w piosence "Żyj tylko chwilą" z 2004 roku. Nie mam zielonego pojęcia po co, kiedy, ani w jakich okolicznościach został napisany ten tekst, ale to w tym momencie jest nieważne. Nie piszę przecież tego posta po to, żeby skupić się na analizie i interpretacji współczesnego utworu muzycznego, ale po to, żeby kolejny raz uzmysłowić sobie i wam w jakiej pomylonej rzeczywistości żyjemy.
Wszystko ma swój cel
Wszystko jest po coś, dla kogoś/czegoś, i musi się składać w jakąś logiczną całość. Nie ma miejsca na kreatywność, spontaniczność. Dlaczego? Bo to chwilowe, bezużyteczne i nie ma z tego żadnej większej korzyści. Ktoś mi teraz powie:'' Jak to nie ma? Właśnie, że jest! Przecież jestem dzięki temu szczęśliwy". No właśnie chodzi o to, że Ty a nie wszyscy, dlatego musisz się podporządkować. I to jest chore, bo przecież wszystkim dogodzić się nie da, choć byśmy nie wiem jak bardzo tego chcieli. A mimo to zasady obowiązują wszystkich bez wyjątku. Ale czy to sprawia, że żyje nam się lepiej, że jesteśmy radośni każdego ranka wstając znowu o 5:30 i wykonując automatycznie szereg logicznie zaplanowanych w naszym mózgu czynności? Nie, bo to jest po prostu nudne! Okej, oszczędzamy przy tym masę czasu, ale co z tego skoro nie jesteśmy szczęśliwi?!
Jest na to niezawodny sposób
Wyciągnijcie kartkę, przedzielcie ją na pół i wypiszcie sobie plusy i minusy dobrze rozpoczętego dnia, dzięki kreatywnie przygotowanemu śniadaniu i zautomatyzowanego robota, którego zaburzenie porannego systemu włączania do życia może skutkować katastrofą psychiczną dla reszty świata, która tego robota spotka na swojej drodze. I co, nadal uważacie, że...
Kreatywność dziś się nie opłaca?
No to w takim razie zabieram was w podróż na dworzec autobusowy o 5:50 rano. Przychodzicie na swój stały przystanek, ale dzisiaj wygląda on jakoś inaczej, bo stojąca tam dziewczyna, która przez swoje zagłuszacze na uszach zapomniała o istniejącym świecie śpiewa z bananem na twarzy: "Rano trzeba wstać, rano to jest..." I dam sobie głowę uciąć, że więszkość z was pomyślała by w tej chwili :"Chyba jej coś dolega, bo jak można być tak szczęśliwym stojąć na przystanku w środku nocy". W waszej głowie trwa teraz zacięta walka serca z rozumem. Serc mówi: w sumie to mogłbym podejść i zapytać się czego słucha, że ją ta piosenka tak pobudza do życia".
Z kolei rozum podpowiada: "Stój tu gdzie stoisz, bo jeszcze Ciebie uznają za wariata". A że żyjemy w podporządkowanym konwenansom świecie, to zostajesz przy propozycji rozumu, ale tylko przez chwilę. Bo potem wsiadasz do busa i obiecujesz sobie, że jutro się dowiesz czego słucha ta dziewczyna o 5:50 rano. Przychodzisz następnego podobno poranka jak co dzień na ten sam przystanek, ale jej już nie ma. Pojechała wcześniejszym busem, bo o tej porze jest jeszcze pusty, dzieki czemu nie musi bać się tych wszystkich przerażających spojrzeń ludzi, mówiących: "Jesteś dziwna..." Nadal jednak słucha rano tej samej piosenki, bo tylko dzięki temu nie wygląda tak jak reszta ludzi na dworcu, z wymalowanym na twarzy napisie: "Nie podchodź bo ugryzę!" Jak widać kreatywność i entuzjazm dziś się nie opłaca, ale...
Opłaca się siedzieć cicho i nie wychylać
Na przykład przy zawieraniu znajomości. Przecież nie zawsze trzeba to robić, żeby czuć się dobrze, żeby znaleźć godnego rozmówcę, czy człowieka z którym mógłbyś konie kraść. Czasami po prostu warto odezwać się do kogoś, kto ma pieniądze i udawać, że ze wszystkim co mówi się zgadzamy (dobre umiejętności aktorskie mile widziane). Co z tego, ze za poglądy polityczne wsadziłbyś go do pomieszczenia z kserokopiarką i zamknął a klucz wrzucił do toalety i spuścił gdzieś w głębokie czeluści rur kanalizacyjnych. "Dzięki niemu w końcu wyjedziemy z rodziną w wakacje na Kanary a po powrocie kupię żonie nowego Merca, bo tym sprzed 3 lat to się już jeździć nie da. Poza tym to wstyd przed sąsiadami." Szkoda tylko, że to wszystko są pozory a tak naprawdę jak przychodzisz do pracy to w Twojej głowie już od wejścia słychać tylko: "Co za baran z tego szefa. Jak można mi dowalić tyle roboty, żebym jeszcze siedział tu po godzinach? Nawet nie mam czasu, żeby skoczyć do galerii po nowy garnitur". A przecież wystarczyło by:
1) Zwolnić się i w końcu poszukać pracy, która oprócz pieniędzy przyniesie Ci satysfakcję.
2) Pójść do szefa i powiedzieć stanowczo, że nie zostaniesz dzisiaj po godzianch, bo Twoja rodzina zaczyna powoli zapominać jak wyglądasz. A i na kupno garnituru znalazłby się czas. Co prawda, taka inicjatywa może się wiązać ściśle z punktem pierwszym, ale tylko jeśli Twój szef to rzeczywiście Baran :D
Wszystko zależy od tylko Ciebie
To czy Twoja podróż autobusem będzie tylko codziennym rytuałem i to, czy relacje z Twoim pracodawcą będą jak psa z kotem (zwierzęta jak coś chcą to też potrafią być dla siebie miłe). Jeśli chcesz być naprawdę szczęśliwy, to wiedz, że nie wszystko co robisz musi mieć dla innych sens. Ważne, żeby miało go dla Ciebie.
Ostatni akapit najlepszy. Wszystko, co robię ma dla mnie sens, więc chyba jestem na dobrej drodze :)
OdpowiedzUsuńSens może mieć, ale ważne, żeby przynosiło też satysfakcję :)
Usuń"...nie wszystko co robisz musi mieć dla innych sens. Ważne, żeby miało go dla Ciebie" - dobre.
UsuńBardzo mi miło, że takie sławy jak Ty do mnie wpadają :)
UsuńDobry artykuł. Ci ludzie, którzy patrzyli na ta dziewczynę o 5.50, nie rozumieli jej inności, a może zazdrościli jej odwagi. Może nie wierzyli w to, że ktoś może tak wcześnie mieć dobry humor. Wstawałam o 3.30 do pracy i o 4 szlam ze słuchawkami na uszach, ale przeważnie mijałam imprezowiczów wracających do domu :) A co do zmiany pracy, gdy szef jest „dupkiem". Przerabiałam to. Co nam z pieniędzy jak psychicznie wysiadamy i cierpią na tym najbliżsi ...Ostatnie dwa zdania są super :)
OdpowiedzUsuńMyślę, że zdecydowanie zazdrościli jej odwagi, tylko nie chcięli się do tego przynać. Dlatego zastanawia mnie też jak Ty, ja, on i ona, zachowalibyśmy się w takiej sytuacji. Żeby dzień był lepszy najpierw musimy zacząć od siebie i swojego nastawienia. Tego do pieniędzy też a nawet, powiedziałbym szczególnie :)
UsuńCiekawy artykuł. Lubię ludzi, którzy potrafią cieszyć się chwilą i robią to co lubią. W dzisiejszych czasach to właśnie oznacza odwagę.
OdpowiedzUsuńA do tego Ci ludzie potrafią nas obdarować tą pozytywną energią. I to jest właśnie piękne!
UsuńOj końcówka tego wpisu tak bardzo do mnie pasuje. Zwolniłam się, nie mam szefa nad głową, który wydzwania o każdej porze dnia i nocy i mam czas na wszystko:) Jest pięknie! Serdecznie pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńW takim razie zostaje mi tylko Ci pogratulować i życzyć dalszych sukcesów :)
UsuńTo zabrzmi może banalnie, ale grunt to po prostu robić... swoje. :-)
OdpowiedzUsuńI nie zawsze przejmować się innymi :)
UsuńJak ciężko dojść do momentu, że trzeba tego sensu i szczęścia szukać dla siebie, a nie dla innych. Na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że jeżeli znajdzie się to w sobie, dla siebie to inni w nas to tez znajdują. Nie mówię o jakiejś dalszej grupie, ale myślę tu tylko o swojej najbliższej rodzinie. Nagle okazało się, że są wsparciem i mówią abym nie przejmowała się innymi, ale najpierw ja musiałam przestać unikać innych, bo dziwnie sie na mnie patrzą. Teraz już mogą. :)
OdpowiedzUsuńNo cóż, powiem Ci tylko tyle, że stereotypowego myślenia ludzi nie unikniesz. Swoje przynajmniej możesz zmienić. Nie wszyscy i nie zawsze nas zaakceptują, ale podobno najlepszym przyjacielem możesz być Ty sama ;)
UsuńDobrze sobie czasem przypomnieć, że to co najważniejsze to my sami i co my sami o sobie myślimy, a nie inni. Jest to cholernie trudne nie przejmować się konwenansami wyjść poza swoją sferę komfortu, jednak warto próbować:)
OdpowiedzUsuńPrzede wszystkim trudno się nie przejmować, kiedy wszyscy dookoła dają nam jakieś rady jak żyć. A przecież każdy chce żyć po swojemu :)
UsuńCzęsto jest tak, że kiedy słyszę dobrą piosenkę w jakimś sklepie, to od razu chcę ją śpiewać. Niestety, często stopuje mnie myśl o tym, co ludzie powiedzą. Czasami przypomina mi się wydarzenie z mojego życia. Szłam z tatą i śpiewaliśmy coś razem. Przechodziliśmy akurat obok apteki, kiedy wyszła z niej jakaś pani i spytała: "Co panu tak wesoło?", na co tata odparł po prostu: "A czemu mam się smucić".
OdpowiedzUsuńZe śpiewaniem to prawie norma u mnie. Gorzej jak do tego dochodzi jeszcze taniec :D Szkoda tylko, że to już nie działa, bo nie jesteśmy dziećmi. One by się nie przejmowały, tym co ludzie powiedzą. No i też nie bardzo rozumiem podejście tej pani, bo po co komuś psuć dobry humor?
UsuńBo to trochę tak, że im dłużej tkwimy w takich schematach, tym ciężej się wyrwać z nich. Ale jak już człowiek zacznie żyć po swojemu to wtedy zaczyna się prawdziwa magia :)
OdpowiedzUsuńMasz rację. Szkoda, że tak ciężko się poza nie wybić, bo wszyscy od nas ty schematów wymagają. Na szczęście na świecie żyją jeszcze ludzie, którzy potrafią się z nich wyrwać i czerpać z życia radość ;)
UsuńJa uważam, że to ze ona śpiewała to tez może być wyraz jej charakteru,może takie ma podejście do życia ze woli zauważać więcej plusów niż minusów, bo markotnych ludzi zawsze się spotka ale zapamiętuje się tych wyróżniających się optymizmem.
OdpowiedzUsuńOby tylko każdy z nas potrafił dostrzec te plusy, bo niestety ale minusów zazwyczaj zauważamy więcej. A przecież to tylko od nas zależy jak zostaniemy zapamiętani :)
Usuń